خوب می دانم به روزگار نمی شود خرده گرفت اما به عاشق چرا،گیریم که روزگار توانایی دور  نگه داشتن ما را داشته باشد . تکلیف دلهایمان که دست او نیست.نگذار تسلیم معادله دل و دیده شویم ،نگذار برای گفتن دوستت دارم امروز که نشد برای فردا ،را بیاوریم. نگذار غرور را بهانه کنیم.

عشق دارد زیر سایه بی اعتنایی ها بزرگ می شود.بگذار ما تربیت کنندگان خوبی باشیم.پس یک قرار قطعی نــقره ای می گذاریم"صبر ازمن و بی قراری ازتو" آن قدر عاشق می شویم که تشخیص اینکه چه کسی عاشق تر است برای خودمان مشکل باشد چه رسد به دیگران البته به شرط آنکه هنوز همان کسی باشی که قبلا بودی....!!